تاندونیت آشیل

تاندونیت آشیل، آسیب و التهاب تاندون آشیل می باشد که به صورت درد پشت پاشنه پا مشخص می شود.

آناتومی تاندون آشیل: زرد پی یا تاندون آشیل، قوی ترین تاندون بدن می باشد که عضلات پشت ساق پا (سولئوس و گاستروکنمیوس) را به استخوان پاشنه، متصل می نماید و نیروی حاصل از انقباض این عضلات را به پا انتقال داده، موجب خم شدن پا به طرف پایین می گردد و بدین ترتیب نقش بسیار مهمی در راه رفتن ایفا می نماید.

آسیب شناسی

تاندینوپاتی آشیل یا تاندونیت آشیل در واقع آسیب رشته های کلاژن تشکیل دهنده تاندون میباشد. الیاف سازنده تاندون آشیل، به دلیل فشارهای اعمال شده، به مرور زمان دچار تخریب (دژنراسیون) می شوند. الیاف از بین رفته، به صورت درهم، بازسازی می شوند که با الیاف طبیعی متفاوت هستند و توان تحمل نیروهای وارد شده را ندارند و باعث ایجاد درد می شوند. تاندینوپاتی آشیل، با توجه به ناحیه درگیری، به دو بخش تقسیم می شود:

• تاندینوپاتی در مکان چسبیدن تاندون به استخوان پاشه
• تاندینوپاتی 2 تا 6 سانتیمتر بالاتر از مکان اتصال تاندون

عوامل خطرساز

تاندینوپاتی آشیل یا تاندونیت آشیل در بین دوندگان بسیار شایع می باشد اما یک سوم اشخاصی که دچار این مشکل می شوند، فعالیت فیزیکی چندانی هم ندارند. بنابراین عوامل بسیار زیادی در ایجاد آن نقش دارند که میتوان به موارد ذیل اشاره نمود:

عوامل درونی: افزایش سن، آسیب قبلی تاندون، چاقی، کوتاهی و سفتی عضلات پشت ساق پا، قوس بیش از اندازه کف پا یا کف پای صاف

عوامل بیرونی: استفاده از کفش نامناسب، سطوح نامناسب مکان دویدن (لغزنده بودن، ناهموار بودن و یا بیش از اندازه سفت بودن)، افزایش ناگهانی مدت یا شدت ورزش، مصرف برخی داروها نظیر آنتی بیوتیک های فلوروکینولون و ورزش هایی مثل پریدن و دویدن

علائم

تاندونیت آشیل خود را به صورت حساسیت و درد در ناحیه آسیب (ناحیه اتصال تاندون به استخوان پاشنه و یا در قسمت میانی تاندون) نشان می دهد. درد اغلب با دویدن و از پله بالا رفتن افزایش می یابد اما برخی اوقات با انجام فعالیت و ورزش درد کمتر می شود. معمولاً لمس ناحیه ضایعه با درد همراه است.

تشخیص

تشخیص این عارضه اغلب با اخذ شرح حال و انجام معاینه بالینی بیمار صورت می پذیرد. در صورتی که درد در ناحیه چسبیدن تاندون به استخوان پاشنه باشد، عکس ساده میتواند رسوب کلسیوم را نشان دهد اما اگر قسمت وسط تاندون آشیل دچار آسیب شود، عکس ساده یافته ای را نشان نمیدهد. در برخی موارد پزشک برای تشخیص از ام آر آی یا سونوگرافی استفاده می نماید.

درمان

در صورتی که ضایعه تاندونیت آشیل حاد باشد میتوان از استراحت نسبی، ماساژ یخ و داروهای ضد التهاب نظیر دیکلوفناک استفاده نمود. در مواردی که از شروع درد، مدت زیادی طی شده باشد، غیر از اقدامات اشاره شده، به انجام فیزیوتراپی و حرکات تقویتی و کششی عضلات پشت ساق پا نیاز است. در برخی موارد استفاده از کفش و ارتوز مناسب الزامی است.

چنانچه با اقدامات فوق الذکر ضایعه بهبود پیدا نکرد میتوان از شاک ویو تراپی کمک گرفت که در موارد فراوانی موجب بهبود یا کاهش چشمگیر درد می شود.

 

 

کلینیک طب فیزیکی و توانبخشی دکتر احمد محمود آبادی